Als je vandaag hebt gegeten, kun je een vrachtwagenchauffeur bedanken. Een groot deel van het voedsel dat we in dit land eten, en ook de meeste andere dingen, wordt per vrachtwagen vervoerd 70 procent van de waarde van alle commerciële goederen verzonden in de VS. En hoewel de gemiddelde Amerikaan in zijn dagelijkse leven misschien niet te veel nadenkt over vrachtwagenchauffeurs op lange afstanden, zouden we dat misschien wel moeten doen. Dit is niet alleen een sector waar we kritisch van afhankelijk zijn, het is er ook een die een soort transformatie doormaakt.
Effectief vanaf 1 januari 2024moeten intrastatelijke vrachtwagens in Californië worden uitgerust met elektronische logapparatuur (ELD’s), in navolging van de stappen van andere staten die soortgelijke mandaten hebben opgesteld. Vrachtwagens die interstatelijke leveringen doen, moeten sinds 2017 zijn uitgerust met ELD’s.
ELD’s zijn kleine apparaten, maar de impact die ze hebben gehad op de vrachtwagenindustrie is enorm. Bewakingsapparatuur die bijhoudt wanneer de vrachtwagen in beweging is en voor welke duur, ELD’s zijn grotendeels bedoeld om verkeersveiligheidsproblemen aan te pakken die verband houden met bestuurders die zichzelf te lang te ver pushen. Maar sommigen zeggen dat ELD’s het tegenovergestelde effect hebben en een schending zijn van de privacy en workflow van vrachtwagenchauffeurs.
“Het lijkt erop dat de vrachtwagenindustrie aan het verdwijnen is”, schreef een vrachtwagenchauffeur, Allen Boyd, in reactie op een Verzoek om commentaar over updates van de ELD-regelgeving door de Federale Motor Carrier Safety Administration (FMCSA) in 2022.
Waarom ELD’s?
Langeafstandsvrachtvervoer was vroeger een veilige en gerespecteerde carrière. Tegenwoordig is het een klus met hoge omzet en een gebrek aan veiligheid. Veel krantenkoppen praten tegenwoordig over de toekomst van het vrachtvervoer, en daar hoort ook de mogelijkheid van autonome vloten het vervangen van door mensen aangedreven systemen op een bepaald punt in de rij. Maar de hachelijke situatie waarin vrachtwagenchauffeurs zich nu bevinden, gaat feitelijk tientallen jaren terug in de tijd.
De Fair Labor Standards Act, die een gegarandeerd minimumloon creëerde, werd in 1938 aangenomen. Er werd een vrijstelling opgenomen voor vrachtwagenchauffeurs, zodat ze meer konden verdienen en productiever konden zijn. Maar in 1980, toen de Motor Carrier Act werd aangenomen, kwamen vrachtwagenchauffeurs voor het eerst in aanraking met de regels voor diensturen, waarin een maximum werd gesteld aan het aantal uren dat ze op het werk mochten zijn. Hoewel dit een vrij standaard arbeidsreglement is, zorgde het feit dat vrachtwagenchauffeurs nog steeds geen minimumloon hadden voor het probleem zoals het er nu uitziet: veel vrachtwagenchauffeurs worden per kilometer betaald, maar het aantal uren dat ze kunnen werken is beperkt. Een comfortabel loon verdienen betekent dat er sprake is van een impliciete en gestimuleerde race tegen de klok. Dit is natuurlijk een gevaarlijke combinatie op de openbare weg.
ELD’s zijn aan de motor bevestigd en kunnen zeer duidelijke grenzen stellen aan hoe lang de truck kan rijden en wanneer het tijd is voor een verplichte pauze. De FMCSA schat dat ELD’s zullen leiden tot Elk jaar 1.844 minder ongevallen en 26 vermeden sterfgevallen.
De kwestie, zegt Karen Levy, PhD, universitair hoofddocent bij de afdeling Informatiewetenschappen van Cornell University en auteur van Datagedreven: vrachtwagenchauffeurs, technologie en het nieuwe toezicht op de werkplekis dat ELD’s niet ingaan op wat volgens haar de werkelijke oorzaak is van vermoeidheidsgerelateerde ongevallen of onveilig rijgedrag.
Volgens Levy zijn deze problemen terug te voeren op de standaard loonstructuur voor langeafstandsvrachtwagenchauffeurs, namelijk een compensatie voor gereden kilometers. Er is een bekend gezegde in de vrachtwagenindustrie: “Als de wielen niet draaien, verdien je niets.” Het probleem hiermee is dat er taken zijn die inherent zijn aan het werk – tanken, de vrachtwagen laden, de vrachtwagen lossen – die plaatsvinden wanneer de vrachtwagen stilstaat. Zoals het gezegde impliceert, wordt er in deze periodes geen geld verdiend, ook al duren ze uren. Dit kan ertoe leiden dat u langer zonder pauzes rijdt dan veilig is.
“Een van de dingen die mij echt opviel, is dat het niet genoeg kan worden benadrukt hoe fundamenteel afhankelijk we zijn van dit systeem dat nauwelijks werkt”, zegt Levy.
Niet alleen lossen ELD’s het probleem niet op, zegt Levy, ze kunnen het zelfs nog erger maken. Stevige beperkingen op de rijtijd, terwijl de beloningsstructuur gebaseerd blijft op de afgelegde afstand, betekent dat bestuurders impliciet worden aangemoedigd om sneller en roekelozer te rijden om hun aantal kilometers binnen de toegewezen tijd te maximaliseren.
“We hebben de economische structuur van de sector of de regels niet veranderd”, zegt Levy. “Het enige dat we hebben veranderd, is de manier waarop ze worden gemonitord.”
Het is nog maar een paar jaar geleden sinds het mandaat van 2017, maar… suggereert één onderzoek dat de ongevallencijfers nog niet beter zijn geworden en misschien zelfs nog erger zijn geworden.
Eén van de redenen hiervoor, zegt Levy, is dat het de flexibiliteit uit het werk haalt. Ze geeft een hypothetisch antwoord:
Als je voorheen elf uur had om ergens te komen, en het kost je elf uur en tien minuten, was dat geen probleem. Dat hoort gewoon bij het onderweg zijn.
Maar als u met een ELD 11 uur de tijd heeft om ergens te komen en een minuut overschrijding u in overtreding zou brengen, zou u die rit anders kunnen aanpakken.
“Je gaat waarschijnlijk veel roekelozer rijden, veel sneller, je gaat niet de tijd nemen om een kop koffie te gaan halen als je denkt dat je die nodig hebt”, zegt Levy. “Je gaat niet stoppen om iets te controleren dat raar klinkt in je vrachtwagen.”
En aan het einde van de toegewezen rijtijd is de vrachtwagenchauffeur misschien niet in de buurt van een plek waar hij kan stoppen om uit te rusten. Als ze verder rijden op zoek naar een vrachtwagenstopplaats, lopen ze het risico in overtreding te zijn. Als reactie op een Verzoek om commentaar over updates van de ELD-regelgeving door de FMCSA in 2022 uitte een anonieme vrachtwagenchauffeur zijn bezorgdheid.
“Naar mijn eerlijke mening zijn er sinds ELD meer ongelukken gebeurd omdat chauffeurs altijd gedwongen worden om tegen de klok te racen, zodat ze kunnen laden/lossen en naar (de) volgende pick-up of een veilige plek kunnen gaan om te overnachten omdat ze buiten kantooruren zijn. .”
Een andere commentator was het daarmee eens en zei dat de ELD’s het voor chauffeurs moeilijker maken om pauzes te nemen wanneer ze die nodig hebben. En als ze te maken krijgen met verkeer, wegwerkzaamheden of onbetrouwbare wegomstandigheden, verliest de bestuurder kilometers en uren.
“Ons wordt steeds verteld dat deze wetten en regels zijn opgesteld om het voor de bestuurder gemakkelijker en veiliger te maken. Als je dat doet, wordt het moeilijker.”
De weg voor ons
Er is een weg vooruit, zegt Levy, maar deze moet verder gaan dan alleen technologie. “Ik denk niet dat we een aanpassing aan de ELD kunnen maken die alle problemen van de vrachtwagenchauffeurs zou oplossen”, zegt Levy. Veiligere wegen vereisen waarschijnlijk een aanpak die zich meer richt op het loon van vrachtwagenchauffeurs en arbeidsrechten. Trevor Ralphs herhaalde in een reactie op de FMCSA-prompt Levy’s punt over de beloningsstructuur voor vrachtwagenchauffeurs.
“Als je het rijden echt veiliger wilt maken, niet alleen voor vrachtwagenchauffeurs maar voor alle anderen op de weg, zou je ervoor zorgen dat vrachtwagenchauffeurs allemaal per uur worden betaald. Dit zou ervoor zorgen dat vrachtwagenchauffeurs geen haast hebben om het meeste geld te verdienen, maar dat ze in plaats daarvan de zaken langzaam, stabiel en veilig aanpakken, omdat je meer voor je tijd betaald krijgt.”
Hoewel de loonregels in de sector niet zijn veranderd, zijn sommige bedrijven zijn begonnen met een verschuiving naar tijdsgebonden beloning in het ELD-tijdperk. Nathaniel Hosea schrijft in reactie op de FMCSA-prompt:
“Persoonlijk houd ik van ELDs als bedrijfschauffeur, het houdt alles overzichtelijk en ik krijg nu een uurloon. Vóór ELDs kreeg ik CPM (cent per mijl) betaald en verloor ik veel geld door wachttijden omdat het verkeer stilstond en niet werd betaald in magazijnen. Ten slotte hoef ik, dankzij de ELD’s en het uurloon, niet onder druk gezet te worden om te hard te rijden en onveilig te rijden om ladingen af te leveren.”
Hosea zegt verder dat het rijden per kilometer tot het verleden moet behoren. “Er zou een wet moeten komen om een einde te maken aan de loonbetalingen op basis van CPM (cents per mile). Het verkeer is tegenwoordig te druk om geld te verdienen met CPM.”
We moeten de vrijstelling voor vrachtwagenchauffeurs uit de Fair Labor Standards Act schrappen, zodat vrachtwagenchauffeurs eerlijker betaald kunnen worden, zegt Levy.
“Ik denk dat de problemen in de sector fundamenteel van politieke en economische aard zijn”, zegt Levy. “Truckers hebben niet de politieke macht om met succes te pleiten voor arbeidsrechten die ons echt allemaal veiliger zouden maken.”
Meer in het algemeen, zegt Levy, heeft er een culturele verschuiving plaatsgevonden van het zien van vrachtwagenchauffeurs als de helden van de snelweg naar het zien van hen als aan de rand van de samenleving. Maar uiteindelijk zou ons land – en ons voedselsysteem – niet functioneren zonder langeafstandsvrachtwagenchauffeurs en het werk dat ze doen.
‘Het terug opbouwen van waardigheid in het werk’, zegt Levy – zonder hen ervan te weerhouden bedrijfstoiletten te gebruiken of ze voortdurend te filmen – ‘dat zijn goede plekken om te beginnen.’
***
Wilt u meer weten over dit onderwerp?
Je kunt het boek van Levy vinden hier: https://press.princeton.edu/books/hardcover/9780691175300/data-driven
Vrachtwagenchauffeurs worden iets anders betaald dan de meeste andere beroepen. Een overzicht van het waarom is te vinden in Dit artikel van FleetOwner. Voor een langere geschiedenis van de vrachtwagenindustrie, kijk op deze podcast genaamd In beweging.